της Μαρίας Μάρκου από τον Δρόμο
Το Ελληνικό δε θα πάψει να έρχεται στην επικαιρότητα, μέχρι να μάθουμε ότι η λέξη αρπαγή κλίνεται όπως η λέξη απορρύθμιση. Η σύμπτωση της κινητοποίησης της «Ελληνικός Χρυσός» για τις «γραφειοκρατικές της ταλαιπωρίες» ήταν ιδιαίτερα εύγλωττη. Για κάμποσες μέρες, μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης, όλα τα ελληνικά νοικοκυριά έπρεπε να βγάλουν μια κόλλα χαρτί και ν’ απαντήσουν στο ερώτημα: «Σε τι μας χρειάζεται η νομιμότητα όταν μιλάμε για μια μεγάλη επένδυση»;
Στην περίπτωση του Ελληνικού, η απάντηση είχε να κάνει με την υπόσχεση της ευημερίας και της κοσμοπολίτικης λάμψης στις φουτουριστικές εικόνες από Ντουμπάι και Λας Βέγκας που μας βομβάρδισαν με τη φροντίδα της ενδιαφερόμενης αναπτυξιακής εταιρείας. Κάτι θα περισσέψει και για μας, το δίχως άλλο, από το χρήμα που θα ρέει δίπλα μας. Γιατί να σκαλίζουμε λεπτομέρειες με την ιστορική κληρονομιά μας; Στην περίπτωση της Χαλκιδικής, η απάντηση είχε να κάνει με την απειλή της ανεργίας. Κάποια προνόμια αξίζει, ασφαλώς, αυτός που μας δίνει δουλειά σε τόσο δύσκολους καιρούς. Γιατί να σταθούμε σε ιδεοληψίες πολεοδομικές και περιβαλλοντικές; Σκληρό το μάθημα του αδιεξόδου και της ταπείνωσης που πήραμε από τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, η εμπέδωση της υπόθεσης ότι δεν υπάρχει άλλη λύση στη γενικευμένη καταστροφή που κάθε κοινωνία βιώνει σήμερα με τον δικό της τρόπο από την προσαρμογή κάθε κοινωνίας, με τον δικό της τρόπο, στους κανόνες της αγοράς.
Διαβάστε περισσότερα